کد مطلب:173184 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:116
از محضر فقیه عالی مقام و استاد عالی رتبه
در این جا، به نكاتی ارزشمند، از تقریرات دروس خارج آیة الله العظمی حاج میرزا محمد حسن احمدی فقیه یزدی دامت بركاته، كه توسط نگارنده تنظیم شده، اشاره می نماییم. ایشان می فرمود: [1] .
از آیات شریف قرآن، اهمیت اصل نماز، بویژه در شب كاملا محرز است.
(و من اللیل فتهجد نافلة لك عسی أن یبعثك ربك مقاما محمودا)؛ [2] و بعضی از شب را بیدار و متهجد باش كه تهجد و نماز شب خاص تو است، باشد كه خدایت به مقام محمود مبعوث گرداند.
درباره ی «مقام محمود» سخن بسیار است، ولی آن چه در آثار شرعی، بویژه در زیارت عاشورا تصریح شده، به عنوان یكی از درخواست های اصیل انسانی از خداوند متعال مطرح شده است.
گرچه بعضی از اعاظم در مواضع گوناگون، آن را به «مقام شفاعت» تفسیر كرده اند، [3] ولی به عنوان یكی از اسماء الهی و سمت های خداوند متعال «یا الله المحمود فی كل فعاله[أفعاله]» [4] مطرح شده است؛ به این معنا كه تمام كارهای حق متعال نیك و پسندیده است، گویی شفاعت هم، در شعاع آن اسم الهی است.
در بعضی از دعاها از آن جمله در كتاب اقبال در ضمن دعاهای ماه مبارك رمضان، جمله هایی این گونه مطرح شده است: «یا الله المعبود المحمود فی كل فعاله». «یا الله المحمود فی كل فعاله[أفعاله]».
در كتاب شریف مصباح المتهجد، مرحوم شیخ طوسی قدس سره، این چنین ذكر شده است:
«و وفقنی لكل مقام محمود تحب أن تدعی فیه بأسمائك».
این جمله نیز در شعاع احاطه ی اسماء الهی طرح شده است. ظاهرا در بعضی از دعاها، راجع به مقام محمود حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم این چنین اشاره شده است: و ابعثه المقام المحمود الذی یغبطه به الأولون و الاخرون یا أرحم الراحمین. نام «احمد»، و نام «محمد» كه صریحا در قرآن آمده، از «حمید» كه نام و سمت حق متعال است، اخذ شده. نیز گویا نام «محمود» با توجه به این اشتقاق، به عنوان «مقام محمود»، بر آن حضرت اطلاق شده است. از مجموع آن چه ذكر شد، و با توجه به مقام های دیگر، چنین برداشت می شود كه «مقام محمود» برای انسان، آن گونه مقامی است كه تمام كارهای او پسندیده و بر اساس آن چه خداوند متعال خواسته است، شخصیت انسان تحقق یافته باشد. بر این اساس مقام محمود یكی از مقام های انسانی انسان به شمار می رود. بدیهی است در شعاع همین مقام، مقام شفاعت نیز از شخصیت های انسانی محسوب می شود كه درجه ی عالی و اعلای آن، در انسان كامل علی الاطلاق یعنی وجود نورانی حضرت احمد محمد كه در مقام شفاعت محمود است، تجلی یافته است.
و اسئل الله بحقكم و بالشأن الذی لكم عنده ان یعطینی بمصابی بكم افضل ما یعطی مصابا بمصیبته مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الاسلام و فی جمیع السموات والارض.
و از خدا به حق شما و به شأن و مقام تقرب شما نزد خدا درخواست می كنم كه ثواب غم و حزن و اندوه مرا به واسطه ی مصیبت بزرگ شما بهترین ثوابی قرار دهد كه به هر مصیبت زده ای عطا می كند و مصیبت شما آل محمد در عالم اسلام بلكه در تمام عالم و زمین و آسمان ها بسیار بزرگ و بر عزادارانش تا چه حد سخت و ناگوار است.
بخواهم از خداوند تعالی
حكیم و قادر و باری والا
به حق خاندانت ای حسینم
به مظلومیتت در شور و شینم
به قربی كه شما در نزد یزدان
بدارید و ندارد هیچ كس آن
عطا گردانم نیكوی پاداش
نباشد در دو دنیا هیچ همتاش
از آن عشقی كه بر دل ها نهادند
مصیبت دیده را پاداش دادند
چه عظمی این مصیبت بر تو بوده است؟
نظیر این مصیبت ها كه دیده است؟!
عجب داغ عظیم و بس گرانی!
تو در دل های ما مولا! بمانی
از آیات شریف قرآن، اهمیت اصل نماز، بویژه در شب كاملا محرز است.
(و من اللیل فتهجد نافلة لك عسی أن یبعثك ربك مقاما محمودا)؛ [2] و بعضی از شب را بیدار و متهجد باش كه تهجد و نماز شب خاص تو است، باشد كه خدایت به مقام محمود مبعوث گرداند.
درباره ی «مقام محمود» سخن بسیار است، ولی آن چه در آثار شرعی، بویژه در زیارت عاشورا تصریح شده، به عنوان یكی از درخواست های اصیل انسانی از خداوند متعال مطرح شده است.
گرچه بعضی از اعاظم در مواضع گوناگون، آن را به «مقام شفاعت» تفسیر كرده اند، [3] ولی به عنوان یكی از اسماء الهی و سمت های خداوند متعال «یا الله المحمود فی كل فعاله[أفعاله]» [4] مطرح شده است؛ به این معنا كه تمام كارهای حق متعال نیك و پسندیده است، گویی شفاعت هم، در شعاع آن اسم الهی است.
در بعضی از دعاها از آن جمله در كتاب اقبال در ضمن دعاهای ماه مبارك رمضان، جمله هایی این گونه مطرح شده است: «یا الله المعبود المحمود فی كل فعاله». «یا الله المحمود فی كل فعاله[أفعاله]».
در كتاب شریف مصباح المتهجد، مرحوم شیخ طوسی قدس سره، این چنین ذكر شده است:
«و وفقنی لكل مقام محمود تحب أن تدعی فیه بأسمائك».
این جمله نیز در شعاع احاطه ی اسماء الهی طرح شده است. ظاهرا در بعضی از دعاها، راجع به مقام محمود حضرت رسول اكرم صلی الله علیه و آله و سلم این چنین اشاره شده است: و ابعثه المقام المحمود الذی یغبطه به الأولون و الاخرون یا أرحم الراحمین. نام «احمد»، و نام «محمد» كه صریحا در قرآن آمده، از «حمید» كه نام و سمت حق متعال است، اخذ شده. نیز گویا نام «محمود» با توجه به این اشتقاق، به عنوان «مقام محمود»، بر آن حضرت اطلاق شده است. از مجموع آن چه ذكر شد، و با توجه به مقام های دیگر، چنین برداشت می شود كه «مقام محمود» برای انسان، آن گونه مقامی است كه تمام كارهای او پسندیده و بر اساس آن چه خداوند متعال خواسته است، شخصیت انسان تحقق یافته باشد. بر این اساس مقام محمود یكی از مقام های انسانی انسان به شمار می رود. بدیهی است در شعاع همین مقام، مقام شفاعت نیز از شخصیت های انسانی محسوب می شود كه درجه ی عالی و اعلای آن، در انسان كامل علی الاطلاق یعنی وجود نورانی حضرت احمد محمد كه در مقام شفاعت محمود است، تجلی یافته است.
و اسئل الله بحقكم و بالشأن الذی لكم عنده ان یعطینی بمصابی بكم افضل ما یعطی مصابا بمصیبته مصیبة ما اعظمها و اعظم رزیتها فی الاسلام و فی جمیع السموات والارض.
و از خدا به حق شما و به شأن و مقام تقرب شما نزد خدا درخواست می كنم كه ثواب غم و حزن و اندوه مرا به واسطه ی مصیبت بزرگ شما بهترین ثوابی قرار دهد كه به هر مصیبت زده ای عطا می كند و مصیبت شما آل محمد در عالم اسلام بلكه در تمام عالم و زمین و آسمان ها بسیار بزرگ و بر عزادارانش تا چه حد سخت و ناگوار است.
بخواهم از خداوند تعالی
حكیم و قادر و باری والا
به حق خاندانت ای حسینم
به مظلومیتت در شور و شینم
به قربی كه شما در نزد یزدان
بدارید و ندارد هیچ كس آن
عطا گردانم نیكوی پاداش
نباشد در دو دنیا هیچ همتاش
از آن عشقی كه بر دل ها نهادند
مصیبت دیده را پاداش دادند
چه عظمی این مصیبت بر تو بوده است؟
نظیر این مصیبت ها كه دیده است؟!
عجب داغ عظیم و بس گرانی!
تو در دل های ما مولا! بمانی
[1] نيز ر.ك: رساله ي اساس المسائل والاحكام (توضيح المسائل تحليلي) معظم له، صفحه 174؛ در رابطه با نماز شب، نشر «آيات بينات».
[2] اسراء «17»، آيه 79.
[3] منظور حضرت استاد حفظه الله تعالي، مرحوم علامه ي مجلسي رحمه الله، آن شخصيت گرانقدر و ارزشمند شيعي است كه در كتاب گرانسنگ و شريف بحارالانوار، در مجلد 101 و در صفحه ي 302 در توضيح «مقام محمود» بيان مي فرمايد: ان يبلغني المقام المحمود أي مقام الشفاعة، اي يؤهلني لشفاعتكم أو ظهور امام الحق و اعلاء الدين و قمع الكافرين؛ خداوندا! مرا شايسته نيل به شفاعت شما گرداند، يا توفيق حضور در ركاب امام حق را به من كرامت كند كه براي بزرگداشت دين و نابودي كافران تلاش مي كند. اين معنا، يعني توفيق حضور در كنار حضرت ولي عصر - روحي له الفداء - براي پيكار با كافران و دشمنان اهل بيت پيامبر خاتم صلي الله عليه و آله و سلم، «مقام محمود» است.
[4] اقبال الأعمال، ص 81.